Gdy ponad 200 lat temu rząd niemiecki organizował administrację leśną w Rejencji Opolskie, Bory Stobrawskie porastały wiekowe dęby, buki, jodły, świerki i sosny. Rewolucja przemysłowa w XIX wieku przyczyniła się do radykalnej zmiany szaty roślinnej opolskich lasów. Zniknęły dęby i buki, a także inne gatunki, z których produkowano na duża skalę węgiel drzewny - nieodzowny składnik do wytopu stali i szkła.

Nie znamy dokładnie daty powołania do życia Nadleśnictwa Kluczbork, ale dla Królewskiego Nadleśnictwa Bogacica z siedzibą w Kluczborku w 1821 roku wykonano operat urządzeniowy, który obowiązywał 120 lat. Po pierwszej wojnie światowej Nadleśnictwo Kluczbork swym zasięgiem obejmowało lasy graniczące z Polską - od Wołczyna po Sieraków. Lasy kluczborskie do 1945 roku były dobrze zagospodarowane, a ich funkcje w zależności od formy własności były różne. W lasach wielkich właścicieli ziemskich dominowały cele łowiecko-rekreacyjne, a lasach rządowych produkcyjno-łowieckie. W tym okresie 66% lasów wokół Kluczborka należało do Państwa, w 15% stanowiły one własność wielkich majątków ziemskich, a 19% własność prywatną.

II wojna światowa doprowadziła do zmiany granic między Państwami. Polska administracja leśna podzieliła lasy wokół Kluczborka na trzy nadleśnictwa: Zameczek, Lasowice i Gorzów Śląski. Służbę leśną w tych nadleśnictwach organizowali nadleśniczowie: mgr inż. J. Goebel- Zameczek, mgr inż. J. Mozolewski - Lasowice, inż. J. Kaczorowski - Gorzów Śląski. Z tych właśnie nadleśnictw utworzona 1 stycznia 1973 roku Nadleśnictwo Kluczbork, którego pierwszym szefem został mgr inż. Ananiusz Zawada. W 1973 roku Nadleśnictwo Kluczbork zatrudniało 64 pracowników w służbie leśnej i biurze. Do 2013 roku z tego składu osobowego w służbie pozostali: mgr inż. Zbigniew Patyk i Stefan Zając.

Mija 40 lat -  w historii lasu to czas dorastania, a w historii ludzi to praca dwóch pokoleń leśników. Trwa rewolucja technologiczno-informatyczna, która istotnie wpływa na gospodarkę leśną, zarządzanie firmą, sposobu postrzegania przyrody i oczekiwania społeczeństwa. Las staje się miejscem wypoczynku, oazą spokoju, świątynia wyciszenia. jest domem dla wielu gatunków roślin i zwierząt, rezerwuarem wody i powietrza. Jest także miejscem pracy oraz bazą surowcową dla kluczowych gałęzi przemysłu.

Cieszymy się, ze dzięki wytężonej pracy pokoleń leśników nie zmienił się statut lasów. Wzrasta ich powierzchnia oraz średni wiek. Te liczne zadania, którymi obecnie są obarczone lasy polskie, są z sukcesem realizowane dzięki planowej gospodarce leśnej oraz racjonalnie prowadzonej ochronie przyrody.

Darz Bór!

Paweł Pypłacz Nadleśniczy